Sinds drie jaar gids ik scholen doorheen de gemeente. Geregeld met de fiets, maar deze week mocht ik het vierde leerjaar van basisschool Proosterbos rondleiden vanuit een bus! De verwondering bij de kinderen was ook dit keer fe-no-me-naal! En eigenlijk voelt het meer als een leerrijke chiroactiviteit.
Om 8.30 uur stonden maar liefst 40 leerlingen van twee klasjes én hun juffrouwen klaar voor een rondrit doorheen de gemeente Maasmechelen. Het doel: de gemeente beter leren kennen en er met een historische bril naar kijken.
Halte 1: het gemeentehuis
Wanneer ik vraag of iemand durft gokken in welk jaar dit gemeentehuis is gebouwd, roept de meeste wakkere uit de groep ‘1900!’. Wow, denk ik. Maar ze had flink naar het jaartal gekeken boven in de gevel. Ik vertel én toon foto’s van burgemeester Joseph Smeets die het liet bouwen, en de oogjes blinken als ze de link leggen met de ‘Joseph Smeetslaan’, want ‘mijn nonna woont daar dichtbij’, zegt een meisje met pet op.
(Lees verder onder de foto)
Kort schets ik het verleden van de Heirstraat en de Dokter Haubenlaan en ik vertel dat dit twee oerwegen zijn van bijna 2.000 jaar oud. Tien minuutjes later zitten we weer op de bus, rijden we langs de kerk en zwaaien we naar het monument dat de soldaten uit WOI herdenkt. Volgende stopplaats: het historisch kerkhof van Mechelen-aan-de-Maas.
Aan de ingang gaat de groep heel dicht bij elkaar staan. Om al te kunnen zien wat er achter de gevel ligt, maar ook omdat sommigen het oprecht spannend vinden, zo’n oud kerkhof bezoeken. “Ja, jullie mogen overal tussen de graven door wandelen en rondkijken, maar we stappen nooit op een zerk”, geef ik nog mee.
(Lees verder onder de foto)
Het is tijd voor een ‘zoekspel’: “Wie vindt het graf van Dokter Hauben?! Start!”
Twee minuten later is het al prijs en zegt iemand: “Ligt die dokter Hauben écht hier!? En Joseph Smeets ook? Meen je dat!?” De collectieve verwondering van die kinderen, ik had er niet bij stil gestaan. Die twee mannen van die straten waar we het een kwartier geleden nog over hadden, hebben echt écht bestaan… Jep!
Bij het graf van Herman Heymans – de laatste jood in Maasmechelen die zelfmoord pleegde – worden 40 kindjes muisstil. Heftig verhaal? Ja, maar gefilterd verteld én ze begrijpen het! En als we de link leggen met Hitler en Anne Frank (daar beginnen ze zelf over) kunnen ze het helemaal plaatsen.
De grote wereldgeschiedenis in de achtertuin.
Nog urenlang rijden we doorheen de gemeente. Om voor het verst keien te zwieren in de Maas, exact daar waar het oude kasteel van Elsloo op de bodem ligt. Of kruipen onder de tank in Kotem, en verder naar Vucht om het verhaal van de vliegtuigcrash (een hit!) te horen.
(Lees verder onder de foto)
Aan het kerkplein in Leut onder de schaduw van de drie lindebomen eten we onze boterhammetjes op, en houden we ‘middagpauze’, waarin een deel over gaat in ‘verstoppertje’ en ‘tikkertje’, een groepje fijn blijft zitten en anderen weer aangetrokken worden door het historisch kerkhof achter de kerk. Aan vijf kinderen toon ik het graf van de familie Vilain XIIII, en zeg ik dat we na de pauze naar hun kasteel gaan kijken.
“Gaat dat over die zeven zussen?”, vraagt iemand. “Dat verhaal hebben we gisteren nog in de klas gelezen!”
Iemand roept naar een vriendinnetje in de verte. “Hé! Kom kijken! Die van de zeven zussen liggen hier!” Een aantal van hen wel ja!
(lees verder onder de foto)
Ik moet lachen. het enthousiasme van een 10-jarige is zo mooi.
De laatste halte is één van de hoogtepunten: het kasteeldomein van Leut!
We halen het boek Ooit aan de Maas – de rode draad tijdens de tour – weer boven en tonen de ‘straffenpagina’. We zien hoe mensen gestraft werden in de middeleeuwen, hoe men soms folterde en dat men ook in een kerker kon belanden. En laat Leut nu toch geen echte kerkers hebben zeker. Spannend was dat!
(Lees verder onder de foto)
Afsluiten doen we aan de tunnelhaag, de berceau van 200 jaar oud, om finaal nog 15 minuutjes te ravotten in het speelbosje waarna de bus ons komt ophalen. Tijdens de busrit richting Proosterbos, worden de briefjes naar voor geschoven met telkens dezelfde vraag: “Meester Marco, krijg ik een handtekening?” Hi-la-risch, maar ze menen het wel! Dus ik teken voor ieder die wil, en voel me na een leuke drukke dag weer de Chiroleider die ik ook was, maar dan in een historisch jasje.
Wil je met je school, vereniging of vriendengroep ook op tour door het Maasland? Met de fiets of bus? Mail naar marco@oadm.be.
Prachtig initiatief Marco!!! Je laat de geschiedenis voortleven
Geweldig. De heemkundige kring ‘t oude grimbiaca trekt jaarlijks te voet door Opgrimbie met de leerlingen van de zonnewijzer.