Moro aan het Woord: ” De J. Smeetslaan, hoe schrijf je dat?”

Ooit aan de Maas brengt deze week het verhaal door Maasmechelaar Riccardo Moro over de J. Smeetslaan –

Voor Donnie Vranken was de kerstvakantie veel te vlug voorbij. Sinds hij op de hogeschool zit, voelt de kerstvakantie ook niet meer echt aan als een periode om te rusten. En dan zijn er ook nog te veel verplichte familiebezoekjes tijdens de kerstdagen en dat allemaal opnieuw met de nieuwjaarsdagen.

Wie verzint het toch allemaal. De Katholieken zeker? “Over de Katholieken zullen we best niet te veel klagen”, denkt Donnie. “Want anders wordt mijn bomma lèstig.”

Kerstdag was een van de obligatoire familiefeesten. Bij bomma thuis. Negen man. Niet te druk, gezellig lekker eten en drinken. Nonkel Leon “Lei” was ook van de partij. Nonkel Lei heeft ‘op de Ford’ gewerkt en iedereen zal het geweten hebben.

“J O S E P H”, antwoordde nonkel Lei met de volste overtuiging. “Zijt ge zeker, nonk? Want ik denk echt dat het J O Z E F is“, zei Donnie.

Maar ‘t is wel altijd plezier als hij er is. Een man met een hart voor Maasmechelen en daarom gingen de meeste gesprekken aan de kersttafel ook over Maasmechelen.

Nonkel Lei had het onder andere over de ondergrondse oversteekplaats in het centrum. Donnie heeft deze nooit gekend. Op een gegeven moment ging het gesprek over een bepaalde straat en die spelling van deze straat. “Hoe spel je Jozef eigenlijk, van de Jozef Smeetslaan?”, vroeg Donnie. 

“J O S E P H”, antwoordde nonkel Lei met de volste overtuiging. “Zijt ge zeker, nonk? Want ik denk echt dat het J O Z E F is“, zei Donnie.

Zodanig hadden Donnie en nonkel Lei een leuke discussie op gang gebracht aan de kersttafel. Flauwe kul allemaal, maar de tijd ging goed voorbij. Heel de familie nam deel. Het prettige was dat niemand het mocht opzoeken op een smartphone. De reden hiervoor was dat bomma had gevraagd aan iedereen om de smartphone thuis te laten.

Na het kerstfeest wist nog steeds niemand van de familie Vranken-Bollen hoe de betreffende straatnaam gespeld werd. Maar Donnie had de discussie afgesloten met de woorden: “De volgende keer dat ik er langs kom, dan check ik de straatnaambordjes. Dan doen we het nog eens op de klassieke manier, zonder onmiddellijk onze GSM te raadplegen.”

Ondertussen was de kerstvakantie voorbij en Donnie had zijn eerste examen: C# programmeren. Het was nogal een druilerige dag, dus Donnie besloot om met de bus te gaan via de ’65 Uikhoven’ tot het centrum.

Tijdens het wachten aan de halte herinnerde Donnie zich het gesprek aan de kersttafel over de spelling van de J. Smeetslaan. Ideaal, want de 65 Uikhoven rijdt langs een groot deel van deze straat en moet sowieso langs één of meerdere straatnaamborden passeren.

Donnie las een straatnaambord waar duidelijk leesbaar ‘Joseph Smeetslaan’ op stond geschreven. 

Wat een chance. Eenmaal op de bus wachtte Donnie ongeduldig tot hij de straat zou passeren. Het duurde niet lang meer, want in de verte zag hij al de rotonde met de zwemmer door de boomstam. Aan de rotonde had Donnie prijs. Hij las een straatnaambord waar duidelijk leesbaar Joseph Smeetslaan op stond geschreven. 

“Djù, nonkel Lei had gelijk.” Ergens voelde Donnie dat er iets niet klopte. Hij was er zo van overtuigd dat de spelling Jozef was. Toch bleef hij geconcentreerd zoeken naar een volgend straatnaambord. Niet dat het enig verschil zou maken, dacht Donnie. Hij zag een nieuw straatnaambord aan het kruispunt met de Oude Baan. Donnie was met verstomming verslagen.

“Josef? Met een S!? What the fuck is dat nu weer voor een zever? Heb ik zojuist dan verkeerd gekeken? Ik ben zeker dat het met S P H was gespeld aan de rotonde.” Toen bedacht Donnie dat er nog een straatnaambord was aan het kruispunt met de Rijksweg. De bus stopte voor het stoplicht en Donnie begreep er niets meer van. “Ah, ik had dus ook gelijk… Jozef met een Z en een F.”

Bij de volgende familiegelegenheid vertelde Donnie zijn bevinding aan nonkel Lei. Daarop had nonkel het volgende te zeggen: “Jong, sjei es oet met diene zeiver!”

* Personages in dit verhaal zijn fictief. Iedere gelijkenis met bestaande personen is louter toeval. De meningen in dit verhaal zijn fictief.