Quax en Janssen: “Vandaag heeft iedereen het recht om te frituren” – 馬鈴薯 –

Fotograaf Frank Quax wekt elke maand het ‘ooit’ aan de Maas tot leven. Het fictieve, het onvoorstelbare, door het ‘samensmelten’ van oud en nieuw in Maasmechelen. Commentator van dienst is Alexander Janssen die speels én kritisch de illusie onder ogen krijgt.

Alexander Janssen: “Er zijn soms van die fragmenten uit je leven die je niet meer los laten. Als ik naar deze foto kijk word ik een beetje stil, maar toch vrolijk. Vrolijk omdat dit me laat denken aan de tijd dat ik jong was, samen met mijn toenmalige vriendin, vandaag mijn vrouw.

Elke zaterdag na haar weekendjob aten we ene frit bij den Eërpel, toen die nog van de ouders van dingske was.

Voor mij verleden tijd, maar 100 jaar geleden was dit nog verre toekomst. Toen was enen eërpel nog gewoon een patat en daar kwam op zondag een stuk vlees bij, als de beurs het toeliet. Een tijd waarvan oude mensen zeggen dat die beter was, een tijd van voor ‘het geel-goud-bruine gevaar’.

Als nooit iemand voor de verandering een aardappel in het vet had gegooid, aten we nu nog droog patatten.

Alexander Janssen

Sceptici zeggen dat wat Belgisch is, Belgisch moet blijven en dat het lijkt alsof tegenwoordig iedereen een License to Fry – het recht om te frituren – kan krijgen. Soms snap ik die mensen wel. Maar af en toe moet ik toch stiekem lachen als Pierre van Mia van op den hook zonder schroom een loempia met Samurai-saus bestelt. 

Als nooit iemand voor de verandering een aardappel in het vet had gegooid, aten we nu nog steeds droog patatten.

Dus, lieve boulettekes van me, wees niet bang voor verandering, het brengt smaak in ons leven.

En de opsomming van symbolen die lijken op kapotte tuinhuisjes in de titel is gewoon Chinees voor aardappel.”