“Frenske, daar zat vuur in. Dat was een durver.” Tina Drutti heeft niet veel herinneringen aan haar oudste broer, maar hun moeder vertelde vaak over het ongeval in 1952. Francois Drutti was amper 17 toen hij stierf, en zat nog in de fleur van zijn leven. Tina reageerde op mijn vorig artikel over Francois en ze vertelde mij het volledige verhaal.
Bij het artikel over de jonge Francois Drutti onlangs, vroeg ik naar reacties van eventuele familieleden en of ze weet hadden van het volledige verhaal over de jonge Francois. Ik stootte iets eerder op zijn graf en was ontroerd toen ik zag hoe jong hij blijkbaar stierf…
En of ik reacties kreeg… Meerdere Drutti’s contacteerden mij en zowat iedereen was blij met de aandacht die hun ‘nonk Francois’ kreeg, “maar er moeten best een aantal dingen gecheckt worden”, zeiden ze ook.
In mijn vorige post baseerde ik mij op een piepklein artikeltje uit Le Soir van 1952. Maar niemand beter dan zijn zus Tina die mij het verhaal juist kon vertellen, dus ging ik bij haar op bezoek.
(Lees verder onder de foto)
“Mama vertelde vroeger vaak over het ongeval”, vertelt Tina met haar fotoalbum in de hand. “Papa niet, die was dan stil. Maar het klopt dat Frenske verongelukte onder de frituurwagen van onze ouders. Die dag in 1952 waren ze onderweg naar Eisden-Dorp en met een vrachtwagen werd de frituurwagen getrokken. Frenske zat dan al rijdend in de deuropening van de frituurwagen, met zijn voeten steunend op de trekstang.”
(Lees verder onder de foto)
Iets wat Francois wel vaker deed en zijn ouders hem ongetwijfeld over gewaarschuwd hadden.
“Maar Frenske was een waaghals, daar zat vuur in”, vertelt Tina. “Een jonge gast van 17 jaar, die durft veel hé. Onze ouders woonden toen op de Oude Baan, en reden die zomerdag naar de Markt van Eisden-Dorp, met de frituurwagen achter hun aan, waar Frenske dus in zat.”
“Ze staken het kanaal over en sloegen rechtsaf Eisden-Dorp in. Die straat – vandaag gekend als de Langstraat – zat toen blijkbaar vol putten. Door het fel hobbelende wegdek is Frenske uit de frituurwagen gevallen en er onderin beland.”
Meerdere dagen lag hij zwaargewond in het ziekenhuis van Genk, maar daar overleed hij. Een immense klap voor het gezin. Francois was de oudste van zeven kinderen.
(Lees verder onder de foto)
“Mama was kapot van verdriet. Ik was 7 jaar, en ik weet nog goed hoe ik en mijn zusje wat later naar het klooster in Gellik werden gebracht, op internaat. Aanvankelijk voor enkele weken, zolang de situatie thuis te zwaar was. Maar ik heb er tot mijn 12de gezeten, een vreselijke periode was dat.”
De Drutti’s zijn vandaag voor een groot deel gelinkt aan de kermis, en dat was in de jaren 50 ook al zo. “We hadden die frituurwagen en iets later ook één schietkraam herinner ik me nog. Ikzelf heb erna ook jarenlang de kermis gedaan, zoals velen binnen onze familie. Dat is onze cultuur, onze passie, ons leven.”
Francois Drutti werd amper 17 jaar en ligt vandaag nog steeds begraven op het historische kerkhof in Mechelen-aan-de-Maas. De familie Drutti bezoekt het nog vaak. “En we zullen zijn grafsteen binnenkort weer opfrissen zodra het weer het toelaat”, besluit Tina.
Mooi, ontroerend verhaal ter nagedachtenis van deze jonge tienerjongen.
Zijn dramatisch overlijden is het ergste dat een familie kan overkomen