OPINIE.
“Marco, hebt ge dat pad al langs de kerk in Mechelen gezien? Ik schrok toch toen ik het zag.”
Het was een berichtje dat iemand me deze week stuurde, en ik ging kijken wat hij bedoelde. Ik moet toegeven, het deed pijn aan de ogen.
Het kasseienpad dat van het kerkplein richting Deken Bernardstraat loopt, is niet meer. Weg, en vervangen door een ander strak, grijs, klinkerpad. Mijn eerste reflex: “Wie sloopt er nu een historisch wegje?”, maar na wat rondhoren blijkt al snel dat dit pad niét historisch is.
De Deken Bernardstraat was eeuwenlang een stoffig kerkwegje, tot er in 1850 de huidige kerk en later rond 1890 de dekenij werd gebouwd. Het duurde blijkbaar tot in de jaren 1980 dat dit pad met kasseien tussen plein en dekenij werd aangelegd.
Maar o, wat vond ik dit pad altijd mooi. Wanneer ik mijn kinderjaren nog eens af en toe naar de kerk moest – (dit klinkt heel oud) – deed ik dat met de fiets, samen met mijn zus die als misdienaar via de achterzijde naar binnen moest. Van daar stapte ik over dit hobbelig pad met rechts de felgroene haag langs mij, zo naar de ingang de kerk binnen. De jaren 90, dames en heren.
(Lees verder onder de foto)
De Kerkfabriek is vandaag eigenaar van het pad, en van de lap grond rechts van de kerk. Zij blijken verantwoordelijk voor de werken en voor het verwijderen van het pad. Volgens hen was dit pad destijds te hoog aangelegd waardoor er veel regenwater de kerkmuur in drong, met de nodige vochtproblemen als gevolg. Begrijpelijk.
Het pad zou ook te hobbelig zijn ervaren door velen, en daarom minder graag gebruikt. Is dat zo? Het kan.
Vraag is wie dat pad überhaupt gebruikte? In de dekenij woont al even geen deken meer. Is het verwijderen van dit pad dan een drama? Verre van! Is het spijtig? Toch wel.
(Lees verder onder de foto)
Net in tijden dat men termen als ‘erfgoed, authenticiteit, natuur en beleving’ hoog in het vaandel draagt, wordt hier louter op basis van functionaliteit geredeneerd. Het pad is nu vlot te bewandelen, ligt dichter bij de kerk, vooral lager (het waterprobleem) en zal gescheiden worden van de lap grond ernaast via groene zones. En die lap grond? Dat moet een parking worden, want aan de andere zijde van de kerk zal op termijn parking verdwijnen, zo zegt men.
De gemeente liet het eerste deel van de Dokter Haubenlaan vorig jaar in een eerste fase opsmukken. Bij die werken werden authentieke kasseien van onder het asfalt gehaald én gerecycleerd op een aantal plaatsen. Applaus daarvoor! In een tweede fase wordt de Dokter Haubenlaan tot aan de brug over de Zuid-Willemsvaart aangepakt en zal ook het kerkplein volgen.
(Lees verder onder de foto)
Ik heb al allerlei ideeën horen waaien.
Van ‘een plein met kleine kasseien zoals in Maastricht‘ waardoor de horeca kan floreren. Of een ‘avenue waar vooral de zwakke weggebruiker koning wordt’, en waarbij de ‘laan’ in Dokter Haubenlaan helemaal tot zijn recht zou komen.
Allemaal mooie ideeën. De kerkfabriek is echter grotendeels eigenaar van dat kerkplein. Bestaat er een masterplan om het geheel rondom de kerk en het dorps-centrum vorm te geven? Of gaat ieder op zichzelf iets uit zijn architecturale hoed toveren? Daar een plein, hier een parking, ginder een struik en daar een fietspad?
Ik weet niet welke mens in de jaren 80 het kasseienpad langs de kerk heeft bedacht, maar het moet een romantische mens geweest zijn. Applaus voor hem of haar.
