Een prikje in de aardkorst, meer was het niet. Maar de wereld in Eisden en daarbuiten werd nooit meer dezelfde.
Een prikje van 800 meter diep, op wereldschaal van weinig betekenis. Maar niet hier.
Voorheen was hier ‘niets’. Daar op dat stukje aardkorst keuterden boertjes, graasden schapen en zochten vrouwen naar sprokkelhout.
We waren met weinig. Bijna altijd was het er stil, al eeuwen.
En plots. Aan kruissnelheid kwam de industrialisatie aan een rotvaart de regio binnen gebeukt. Iedereen blij, met open armen wachtend, op enkele kunstzinnige critici na. Het schilderachtige landschap was geraakt.
(Lees verder onder de foto)
Boeren werden kolenschuppers. Werklozen zagen brood op de plank. Kinderen werden groot.
Groene oases ademden zwarte roetwolken uit. Een traag landelijk volk kreeg een ruwer stedelijk en werelds karakter.
Een bevolkingsexplosie, een kleine smeltkroes, een mini-metropool, daar aan die prik in de aardkorst.
Duizenden mini-wezentjes daalden af in de korst en haalden miljoenen tonnen stukjes aardkloot naar boven. En toen stopte de machine, was het prikken voorbij, en werd het gaatje gedicht. Alsof er niets gebeurd was.
(Lees verder onder de foto)
De zwarte rook trok op, de oase werd weer groen en schilderachtiger dan ooit. En de nazaten uit die smeltkroes vormden stilaan een eigenheid, een eigen identiteit.
Daar op dat klein stukje aardkorst werden kolenschuppers vrienden, werden kleinkinderen groot en wordt komende zaterdag het leven gevierd op het Zwart Goudfestival in Eisden.
Meer info via www.zwartgoud.be
Heel mooi verwoord!
Mooi! Alweer.
Heel heel mooi dit
Opa en papa ,wisten er alles van .
In zo een korte tekst de kern van de zaak samengevat. Prachtig.
Prachtig geschreven!?