Achter de oude kerk aan de Kerkstraat in Opgrimbie ligt een stukje romantiek dat door veel Maasmechelaren vergeten is of zelfs nog nooit werd ontdekt. De Pels, een romantisch eeuwenoud pad van amper 200 meter lang.
Zowat alle mensen uit Opgrimbie vinden het oude kerkje aan de Kerkstraat-Pelsstraat bijzonder. Het is nog een glimp van de authentieke parochie die er rond 1100 werd gesticht.
Achter dat ‘restje’ kerk ligt een deel van Grömme verscholen waar veel Maasmechelaren nooit van hebben gehoord – denk ik.
We beginnen aan de Pelsstraat met de pastorij: een statig gebouw dat knap gerenoveerd is, maar amper zichtbaar vanuit de Kerkstraat. Gebouwd in 1847 maar met fundamenten die terug gaan tot 1400.
Achter de pastorij wordt het pas héél interessant.
De Pelsstraat loopt er in theorie dood, maar in praktijk totaal niet. Het straatje gaat over in een grindpad met aan weerszijde een oude haag dat richting een beekje kronkelt waar ik het bestaan niet eens van kende.
Het gaat om het kerkepad, een wegje van zo’n 200 meter lang en 1,5 meter breed dat grotendeels achter huizen en boerderijen doorloopt en in de Heirstraat eindigt.
De mensen van Op- en Daelgrimbie gebruikten vroeger voetpaden om richting de oude kerk te wandelen omdat de Heirstraat vaak in slechte staat was: karrensporen, koeienvlaaien, modder.
Ten oosten van dat kerkewegje lag ooit de Breul, een ‘park’ dat hoorde bij de pastorij.
Nog steeds vind je er uitgestrekte weides met schapen, een oude boomgaard in een omgeving waar de tijd is blijven stilstaan. Vorige eeuwen moest je daar nog een tiental visvijvers bij denken, alles gelinkt aan die pastorij.
De pastoor, katholieke broeders – norbertijnen – aten in vastenperiodes geen vlees maar enkel vis.
Opgrimbie werd groter, het centrum schoof op richting het noorden en de Pelsstraat verdween naar de achtergrond.
Toch zou je eens in een impulsieve bui de Pelsstraat moeten indraaien als je weer over de Kerkstraat richting Rijksweg rijdt. Parkeer je fiets of wagen even aan de pastorij en wandel richting het ‘kerkepad’. Het mooiste plekje van Opgrimbie? Niet per se, maar zonder twijfel een verborgen parel.
Extra dank aan Leopold Crijns van Stichting Erfgoed Opgrimbie.
Heb daar als kind veel tijd doorgebracht (begin jaren 60) met kinderen van de ‘Pels’. Het huis tegenover de pastorij is van mijn grootouders (Opsteyn). Ik kwam er regelmatig op bezoek met mijn tante bij de meid (Virginia) van de pastoor.
mvg
Carlo
Toevallig heb ik enkele dagen geleden nog met papa over de pels gesproken. Over hoeveel fietsbanden ik daar stuk heb gereden als de haag net gesnoeid was?
Heeft me aangespoord om een kijkje te gaan nemen. Het artikel heeft zijn doel bereikt. Proficiat
Mooi initiatief Marco! Ik hoop van harte dat we met dergelijke artikels onze oude trage wegen herontdekken.
Laten we hopen Marc!
Mooi artikel Marco. En tof van de mensen van Stichting Erfgoed Opgrimbie. Tijdens het onderzoek aan de kerk had ik een gesprek met de archeologe. Ze vertelde me dat er aan de grens van het onderzoeksgebied aan de achterkant, sporen waren van een vijver die terug gaat tot in de Romeinse tijd. Er werden daar een munt en een mantelspeld gevonden.
Prachtig ….heb er gewoond 1970 -1976 was destijds 13 jaar
Dag Pietro, heb jij het oude kerkhof aan het kerkkoor nog gekend of gezien?
Prachtig
Prachtig verwoord Marco en voor iedereen die het Kerkkoor eens vanbinnen wil bekijken en de buurt wil bezichtigen kan dit op zondag 26 april 2020 van 10.00uur tot 18.00uur met Erfgoeddag. Een unicum is dat de fresco’s binnen het daglicht terugzien na het verwijderen van de latere verflagen. Dit alles georganiseerd door Stichting Erfgoed Opgrimbie en de Kerkfabriek. De geschiedenis van het Kerkkoor wordt in een tijdschrift toegelicht.
Bedankt Leopold! Ik kom in april héél graag kijken!
Top ;
bedankt Marco .
Alojz
in naam van de Heemkundige kring ‘t oude grimbiaca .
Bedankt Alojz!