Riccardo Moro deelt geregeld een verhaal over Maasmechelen. Soms waar gebeurd, soms compleet verzonnen. De leukste anekdotes vind je in de kleinste hoekjes. De personages in dit verhaal zijn fictief, maar de feiten wel echt gebeurd. Moro aan het woord.
Lucia was nog steeds een beetje ontdaan van de situatie. Ze duwde op het knopje van haar autosleutels om de deuren te ontgrendelen, trok de deur open, stapte haar Volkswagen Polo in en startte de auto. “… it burns, burns, burns. The ring…” De CD speelde verder af van waar hij gestopt was.
Vandaag was het de eerste dag van Lucia haar flexi-job. Afwassen bij het Terhills Hotel in Maasmechelen. “Beter dan opdienen, want dan kom ik niet in contact met die hipsters en influencers die enkel het hotel boeken om hun Instagramprofiel aan te dikken”, zei ze nog tijdens een avondje met haar vrienden in ’t Marktzicht.
Een van haar kameraden antwoordde hier nog op: “En dan die basic white girls die een wandeling maken net tot aan de plas om een foto te maken voor de socials. De terril op wandelen, dat zit er niet in.”
(Lees verder onder de foto)
Lucia deed ook veel liever de afwas om de simpele reden dat ze te klunzig was als opdienster. Maar daarvoor had ze gelukkig collega’s wiens taak het was om drank en spijs tot bij de klanten te brengen.
Op haar eerste dag had ze een zeer goede klik met haar collega Ajar. Ze waren speelkameraadjes op de lagere school, maar toen ze naar het secundair gingen, is het contact verwaterd. Tijdens de middagpauze haalden ze beiden herinneringen op aan de tijden op De Triangel. Omdat ze steeds dezelfde shift hebben, wisselden ze elkaars gsm-nummer uit zodat ze kunnen carpoolen.
Het was vijf voor vijf.
De shift van Lucia zat er bijna op. Ze moest nog enkele borden afdrogen, maar de handdoeken waren op. Toen viel Lucia haar oog op een zwarte doek op een tafeltje in het afwasgedeelte van de keuken. Ze begon de borden af te drogen en stond versteld van hoe goed de doek het water absorbeerde. “Mi, had ik dit doek maar vanaf het begin gebruikt. Wat is dit, kasjmier ofzo?”
(Lees verder onder de foto)
Ze inspecteerde de doek nog wat en zag er het woord BYLIMA in geborduurd. “Fancy hotel, fancy handdoeken zeker?” Ajar haar shift eindigde en ze kwam de keuken in om haar spullen te nemen.
Ze staarde Lucia aan en vroeg op een licht verbaasde toon: “Eeuhm… Lucia? Zijt ge die borden aan het afdrogen met mijn hoofddoek?”
Lucia’s gezicht werd knalrood van schaamte. Ze staarde naar Ajar, dan terug naar de handdoek, dan weer naar Ajar.
“Sorry! Sorry! Sorry! Oh mijn God, sorry! Ik dacht echt dat het gewoon een handdoek was.” Ajar schoot in de lach. “’t Is ok. Ik geloof je wel. Geen zorgen.”
“… of fire. The ring of fire.” Lucia kreeg een sms. “Hey, met Ajar. geen zorgen van daarjuist. Das echt ni erg. Btw, heb vanavond niks te doen. Zin om ene te drinken Marktzicht?” Lucia werd weer rood in haar gezicht, maar deze keer was het niet van schaamte.
SCHIEK groetjes uit Opgrimbie .