“De buren merkten dat de vensterluiken ‘s middags dicht bleven. Maar toen plots het gehuil van de baby klonk, sloegen ze alarm.” Een drama in maart 1864 in Geneuth, het klein gehuchtje aan de Maas.
Het is zondagochtend 13 maart 1864 als er maar weinig beweging te zien valt aan de woning van de familie Aelbrechts. In het huisje wonen op dat moment alleen het jonge koppel en hun zoontje van 7 maanden oud.
Buren merken dat de deur nog niet geopend is en ook de vensterluiken blijven dicht, eerder atypisch voor een zondag. “We dachten dat ze naar de misviering waren geweest in Boorsem of in Mechelen, want ze hebben daar familie”, zeiden buren. Alleen bleef het ook ‘s middags even stil, en zelfs in de vroege namiddag was er geen beweging.
Vreemd vond men, en één iemand waagde het er voorzichtig op om aan de deur en de vensters te gaan piepen. Toen één buur zijn oor tegen het vensterluik legde, hoorde die binnen stilletjes het gehuil van de 7 maanden oude baby.
(Lees verder onder de foto)
De buren stampten meteen de deur in en stormden richting de slaapkamer van het gezin waar ze op het drama uitkwamen. Vader Aelbrechts lag dood in bed, en zijn vrouw bleek stervende. De kleine baby lag huilend in zijn wieg en bleef als bij wonder bij bewustzijn.
Het kind werd meteen naar buiten gedragen.
Bleek dat vader Albrechts de avond voor het slapen gaan een ketel water wilde koken op de kachel, maar het verluchtingsgat van de kachel dicht liet. Het gezin was de hele nacht aan het stikken.
Dokter Cox uit Rekem werd nog verwittigd en als bij wonder slaagde hij erin de jonge mama tijdig te reanimeren. Ze overleefde de ramp, en ook de baby stelde het goed. Het nieuws sloeg in als een bom in de dorpen Kotem, Boorsem en Mechelen. De feiten werden in een Brusselse krant gepubliceerd in de hoop de lezers te informeren en meer oplettend te zijn qua verluchting bij hun kachels.
Meer soortgelijke verhalen en weetjes? Koop hier de boeken van Ooit aan de Maas.
