Achter de oude kerk aan de Kerkstraat in Opgrimbie ligt een stukje romantiek dat door veel Maasmechelaren vergeten is of zelfs nog nooit werd ontdekt. De Pels, een romantisch eeuwenoud pad van amper 200 meter lang.
Zowat alle mensen uit Opgrimbie vinden het oude kerkje aan de Kerkstraat-Pelsstraat bijzonder. Het is nog een glimp van de authentieke parochie die er rond 1100 werd gesticht.
Achter dat ‘restje’ kerk ligt een deel van Grömme verscholen waar veel Maasmechelaren nooit van hebben gehoord – denk ik.
We beginnen aan de Pelsstraat met de pastorij: een statig gebouw dat knap gerenoveerd is, maar amper zichtbaar vanuit de Kerkstraat. Gebouwd in 1847 maar met fundamenten die terug gaan tot 1400.
Achter de pastorij wordt het pas héél interessant.
De Pelsstraat loopt er in theorie dood, maar in praktijk totaal niet. Het straatje gaat over in een grindpad met aan weerszijde een oude haag dat richting een beekje kronkelt waar ik het bestaan niet eens van kende.
Het gaat om het kerkepad, een wegje van zo’n 200 meter lang en 1,5 meter breed dat grotendeels achter huizen en boerderijen doorloopt en in de Heirstraat eindigt.
De mensen van Op- en Daelgrimbie gebruikten vroeger voetpaden om richting de oude kerk te wandelen omdat de Heirstraat vaak in slechte staat was: karrensporen, koeienvlaaien, modder.
Ten oosten van dat kerkewegje lag ooit de Breul, een ‘park’ dat hoorde bij de pastorij.
Nog steeds vind je er uitgestrekte weides met schapen, een oude boomgaard in een omgeving waar de tijd is blijven stilstaan. Vorige eeuwen moest je daar nog een tiental visvijvers bij denken, alles gelinkt aan die pastorij.
De pastoor, katholieke broeders – norbertijnen – aten in vastenperiodes geen vlees maar enkel vis.
Opgrimbie werd groter, het centrum schoof op richting het noorden en de Pelsstraat verdween naar de achtergrond.
Toch zou je eens in een impulsieve bui de Pelsstraat moeten indraaien als je weer over de Kerkstraat richting Rijksweg rijdt. Parkeer je fiets of wagen even aan de pastorij en wandel richting het ‘kerkepad’. Het mooiste plekje van Opgrimbie? Niet per se, maar zonder twijfel een verborgen parel.
Extra dank aan Leopold Crijns van Stichting Erfgoed Opgrimbie.
